داغدار قامتی خم بوده ام ...(شعر)

سالها با چاه همدم بوده ام 

همنشین رنج و ماتم بوده ام

سالها در پیچ و تاب زندگی

همدم دیرینه ی غم بوده ام

هر کسی افتاد یاری کردمش

دستگیر هر دو عالم بوده ام

...

جادوی سکوت

 من سکوت خویش را گم کرده‌ام!
لاجرم در این هیاهو گم شدم

من، که خود افسانه می‌پرداختم،
عاقبت، افسانه‌ی مردم شدم!

ای سکوت، ای مادر فریادها،
ساز جانم از تو پرآوازه بود،

تا در آغوش تو راهی داشتم،
چون شراب کهنه، شعرم تازه بود.

در پناهت برگ و بار من شکفت
تو مرا بردی به شهر یادها

من ندیدم خوشتر از جادوی تو
ای سکوت، ای مادر فریادها!

گم شدم در این هیاهو، گم شدم
تو کجایی تا بگیری داد من؟

گر سکوت خویش را می‌داشتم
زندگی پر بود از فریاد من!

فریدون مشیری

    منبع:rahpoo.com

   سفره افطار!

در روز اگرچند به هجر تو گرفتار
    ای سفره افطار!

    جوییم وصال تو در آغاز شب تار
    ای سفره افطار!

 ...

در ادامه مطلب...

بــود ســــــــــــــــوزی در آهنگم خدایا

تــــــــــــــــو میدانی چه دلتنگم خدایا

دگـــــــــــــــــــــــر تاب پریشانی ندارم

نه از آهـــــــــــــــن نه از سنگم خدایا

(مهدی سهیلی)

قیامت بی حسین غوغا ندارد

شفاعت بی حسین معنا ندارد

حسینی باش که در محشر نگویند

چرا پرونده ات امضا ندارد

شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم.

خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم.

خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم.

در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم.

وبی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد.

و برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد.

چگونه بگذرم از عشق ، از دلبستگی هایم ؟

چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟

خداحافظ ، تو ای همپای شب های غزل خوانی.

خداحافظ ، به پایان آمد این دیدار پنهانی.

خداحافظ ، بدون تو گمان کردی که می مانم؟!

بوی جوی مولیان آید همی                یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او             زیر پایم پرنیان آید همی

آب جیحون از نشاط روی دوست       خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا شاد باش و دیر زی           میر زی تو شادمان آید همی

میر ماه است و بخارا بوستان           سرو سوی بوستان آید همی

میر سرو است و بخارا بوستان         سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی              گر به گنج اندر زیان آید همی

                                                                                                                  رودکی

           چنین است رسم سرای درشت             گهی پشت زین و گهی زین به پشت

 آســمان   دل  غــربتکده ام  بــارانی   اســت

ابـریم  دیـده ی  ماتم  زده ام  بــارانی   است

مثـل  پروانـه  پـرم  دربه در  سـوختن  ا سـت

گریه ی  شمع  همه  زیر  سر  سوختن است

این چه داغیست  که جان هـ مه  را  سوزانده

در  دل  قــــبر  دل   فاطــــمه  را   ســـوزانده

حســـن از هـــیبت  نامش جملی  را انداخت

باورم نیـــست کـه یک ضـربه علی را انداخت

باورم   نیـست  که  خـیبر  شـکن  از  پا  افتاد

حضـرت   واژه ی   برخـواستن   از  پــا  افــتاد

کم  نمکدان  تو  را هر  که نمک خورد شکست

باز  با  زخم  سرت  کعبه  ترک  خورد شکست

صابر خراسانی

 كعبه‏ ى دل
دوستان هنگام بينايى شده
طلعت مهدى تماشايى شده
اين اميد هر نبى و هر ولى‏است
پاى تا سر، هم محمد، هم على است
اين پسر چشم و چراغ فاطمه است
اين گل اميد باغ فاطمه است
شمع جمع عالمين است اين پسر
طالب خون حسين است اين پسر
اين چراغ بزم در قلب شب است
اين نويد انتقام زينب است
اين امام عصر كل عصرهاست
صاحب نصر تمام نصرهاست
بردگان موسى به عالم آمده
مردگان عيساى مريم آمده
كيست مهدى كعبه جان همه
كيست مهدى آرزوى فاطمه
كيست مهدى همدمى نشناخته
خلق ناديده به او دل باخته
كيست مهدى نور انوار خدا
كيست مهدى انبيا را مقتدا
كيست مهدى ياور مظلومها
كيست مهدى حامى محرومها
كيست مهدى حجّت ثانى عشر
كيست مهدى منجى كل بشر